Εισαγωγή στην Πολιτική Οικονομία

Η νεοφιλελεύθερη οικονομική σκέψη ουσιαστικά είναι το έσχατο σημείο παρακμής της αστικής πολιτικής οικονομίας. Αποτελεί την κατάληξη μιας σταδιακής πορείας παρακμής από την εποχή του Σμιθ και του Ρικάρντο. Το γεγονός ότι έχει έναν επιθετικό χαρακτήρα και όχι απολογητικό, όπως ήταν η αστική πολιτική οικονομία κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα, ότι εμφανίζεται σαν "μοναδική σκέψη", οφείλεται στον συσχετισμό των ταξικών δυνάμεων και καθόλου στην οποιαδήποτε επιστημονική της αξία. Στην κυριολεξία, είναι ένα σύνολο πρακτικών συνταγών για την αύξηση ή διατήρηση του κέρδους των καπιταλιστών, την αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου, της καταλήστευσης του Τρίτου Κόσμου κ.λπ. Η πολιτική οικονομία, σαν κοινωνική επιστήμη, ασχολείται με την ανακάλυψη και μελέτη των νόμων της κοινωνικής παραγωγής και διανομής των υλικών αγαθών στις διάφορες βαθμίδες εξέλιξης της ανθρώπινης κοινωνίας (πρωτόγονο κοινοτικό καθεστώς, δουλοκτητικό καθεστώς, φεουδαρχία, καπιταλισμός, σοσιαλισμός). Όλες οι κοινωνίες στηρίζονται στην υλική παραγωγή, γιατί για να ζήσουν οι άνθρωποι χρειάζονται τροφή, ρούχα και άλλα υλικά αγαθά και υπηρεσίες. Τα υλικά αγαθά παράγονται, και για την παραγωγή τους χρειάζεται οι άνθρωποι να εργάζονται όχι ένας- ένας, μα κατά σύνολα, κατά κοινωνίες. Έτσι λοιπόν, σ’ όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες η παραγωγή είναι κοινωνική και η εργασία είναι η δραστηριότητα του κοινωνικού ανθρώπου. (Από την έκδοση)